मला “व्हीओसीओ” चे टोमणे मारणारे मास्टर

हिट: 721

हंग एनजीयुएन माण

       मार्शल आर्टची बरीच पुस्तके लिहिली गेली आहेत, पण जेव्हा मार्शल आर्ट्सची शाखा डॉक्टर सहयोगी प्राध्यापकांनी लिहिलेली असते तेव्हा ते आश्चर्यकारक होते, “व्हो कॉक"किम शेणाच्या तलवारीच्या चाहत्यांना" मार्मिक कला "कौशल्य“ हॅम मो कॉंग ”चा विचार करण्यास प्रवृत्त करते - कॅप मो कॉंग (कॅप मो चा अर्थ चिनी भाषेत “टॉड” असतो) किंवा ता डॉ ऑउ डोंग फोंग हे काम हंग झा डिएयू काम करतात जे बर्‍याच वर्षांपूर्वी सायगॉन मधील लोक आणि दक्षिणेच्या जवळजवळ सहा प्रांतातील लोकसंख्या “प्रेमळ” होती. आपण चहाच्या कडू कपसह कथा सांगण्यास प्रारंभ करूया. सहाय्यक प्राध्यापक, डॉक्टर यांचे लेख सादर करून आज आम्हाला आनंद झाला नुग्येन मॅन हंग - इतिहास, संस्कृती, भाषा, चीन - व्हिएतनामी, चीन - जपानी आणि व्हिएतनामी मार्शल आर्ट अभ्यास - आणि देशी-विदेशी वाचकांना आनंद घेण्यासाठी अभ्यासक.

        काय आहे "व्हो कॉक”? जंगलातून किंवा शेतातून - त्यापैकी “नाव” घ्यावयाचे असल्यास - त्याचे मूळ ओळखण्याऐवजी त्याचा “आकार” पाहताना मी स्वतःहून कॉल करतो ते नाव “नाइट भटकणारा”. मी ओळखली मार्शल आर्ट्स म्हणजे “Võ rừng - जंगल मार्शल आर्ट” किंवा “võ ruộng - फील्ड मार्शल आर्ट”,“ Võ đường phố - स्ट्रीट मार्शल आर्ट"," ब्लाइंड leyले मार्शल आर्ट्स ", किंवा" व्हिएस जिआंग - भटक्या मार्शल आर्ट”?!

       माझ्या तारुण्याच्या काळात मी कोणालाही अशा प्रकारचे मार्शल आर्ट करतांना पाहिले नाही, फक्त ऐका, फक्त पहा वाघ प्रकार (वाघाची शैली), माकडाचा फॉर्म (वानर शैली) साप फॉर्म (साप शैली) किंवा फिनिक्स फॉर्म पंखांइतके उंच हात सुरुवातीला स्वत: च्या बचावासाठी लढण्यासाठी प्राण्यांच्या शैली म्हणून मार्शल आर्ट तयार करण्याच्या प्राण्यांच्या हालचाली, कृती यांचे सामान्यतः मनुष्य अनुकरण करते. परंतु बहुतेकदा लोक त्या मुलांकडे लक्ष देत नाहीत. ते टाय नगाओ गियांग हो किंवा अन हंग झे डियू या प्रकारच्या मार्शल आर्टचे वर्णन करतात? किंवा आफ्रिकेतील एका विशिष्ट देशातून - दोन गेंडाची शिंगे असलेले - किंवा दक्षिणपूर्व आशियातील - गेंडाच्या शिंगाने - लपलेले रहस्ये, किंवा गडद जंगलात, किंवा गरीब वस्तीचा दलदलीचा प्रदेश ?!

        ती दुपार होती ... मला आठवते. त्यावेळी मी एक स्कूलबॉय होतो. शाळेपासून मी फक्त दारात घरी आलो - रेल्वेमार्गाच्या ट्रॅकद्वारे - गेट 1, सायगॉनच्या क्षेत्रात. मला दगडावर बसलेल्या “बाटल्या माणूस” भेटला. त्याच्या पाठीवर - एक पोत्या, त्याच्या पायाजवळ - एक पिवळा कुत्रा. तो शांतपणे बसून मला पाहत नसे म्हणून पुढे पाहत बसला - एक मुलगा जो त्याच्या समोर मातीचा देव म्हणून उभा होता.
- आपण कोठून आहात? “एक मजा?”

       एक म्हणून माझी व्हॉईस शैलीसायगॉनमधील गतिरोधक”त्याची नोटीस विचारण्यासाठी पण त्याला लक्ष द्यायला लावले नाही. केवळ जीभ बाहेर असलेला कुत्रा त्याच्या मालकाच्या वतीने “अभिवादन” करण्याच्या पद्धतीने माझ्याकडे पहात होता. हे "विनम्र" होते म्हणून मी माझा आवाज शांत करतो.
- आपण चुकीच्या मार्गाने जाता?
- नाही! फक्त खेळत आहे! ठीक आहे?

       मी उत्तर दिले नाही परंतु सतत विचारण्यासाठी मी हनुवटी वाढविली:
 - आपण बाटल्या आहात का?

        त्याने होकार केला, परंतु त्याचे डोळे मला "विचित्र" वाटले. अशा प्रकारे त्याची अंगवळणी पडणे ठीक होते! मी त्याच्या शेजारी बसलो. मैत्रीपूर्ण वाटण्यासाठी कुत्राने शेपटी हलविली.

- आपल्याकडे घर आहे का? त्याने डोके हलवले.
- छान! अंधार आहे, तुम्ही इथेच रहा.

       त्याने माझ्याकडे पाहिले?
- हे ठीक आहे का?
- हो मी आंतर-कुटूंबातील प्रमुखांना सांगेन.

       असे दिसते की मी "नेता" होतो परंतु अद्याप "गँग बॉस" मिळत आहे.

* * *

       तेव्हापासून, माझे “दोन मित्र” होते - तो आणि कुत्रा. दररोज सकाळी तो फाशी 1 ते 11 किलोमीटर अंतरापर्यंत रेल्वेमार्गाच्या रुळांवरील वाया घालवलेल्या वस्तू उचलण्यासाठी एक पोत्याला नेला आणि मग थेट गो वॅप, दी अनला गेला. कुत्रा जसे धावले ते थायन भिक्षू मदत करण्यासाठी ताम टांग, जाऊन “सिल्क रोड” वर परत आला. दुपारी शिक्षक व विद्यार्थी ट्रॅकजवळील बेंचवर झोपले.

       दुपारपर्यंत, सूर्य मावळला, बाटल्यांचा मुलगा लवकर परत आला, त्याने काही वाया घालवलेल्या साहित्याने भरलेली पोती ठेवली. बाटली, फुलदाणी, तुटलेली भांडे, तळाशिवाय भांडे, बाटल्या डी सॉट (पॅराशूट बूट) चिंधी मध्ये, विखुरलेल्या अर्धी चड्डी… त्यांना “नवीन माल” वाटले - ज्यांची मला पर्वा नव्हती. मग मी अडकलो - एक दम आवाज.
- चला थाई बिन्ह मार्केटमध्ये जाऊया.

       त्याने होकार केला मग माझ्याबरोबर गेला. कुत्रा आपल्यामागे धावत आला - जसे एखाद्या नवीन साहसात प्रवेश करणे - ज्याला त्याचे आयुष्य माहित नव्हते अशा रस्त्यावरुन जाणे, अनुयायी. बाटल्यांच्या मुलाबद्दल, शहराकडे जाण्याचा जवळजवळ संपूर्ण मार्ग अपरिचित होता, कारण त्याच्या आयुष्यासाठी कमावण्याचा हा चांगला मार्ग नव्हता. गॅस स्टेशनच्या डावीकडे थ्री बिन्ह मार्केट, तीन दिशांना असलेल्या रस्त्यावर, उजवीकडे खाई होन थिएटर होते, लॉनवर जमा झालेल्या लोकांच्या जमावाने शेताकडे वळून पाहताना आम्ही काय ते पाहण्याचा प्रयत्न केला प्रवासी “शेडोंग मार्शल आर्ट्स औषधी कामगिरी” पाहण्यासाठी एकत्र जमले. पण ते दोन फ्रेंच पुरुष होते - एक छोटा माणूस आणि अस्वलाचा मोठा माणूस. ते पांढ white्या गणवेशात मार्शल आर्ट सादर करीत होते, एक ब्लॅक बेल्ट आणि दुसरा पांढरा.

       मी आत्ताच दिसलो त्या लहान मुलाने मला लॉनमध्ये पकडले, जूडो तंत्राने मला मारले ज्यामुळे मला आकाशाकडे तोंड द्यावे लागले आणि त्याने माझे मान मुक्तपणे फोडले. आश्चर्य! मी काहीही ओळखले नाही पण हात व पाय ढवळले, नंतर गोंधळ उडाला! तेवढ्यात त्या बाटल्या मुलाने तुटून पडल्या नंतर त्या छोट्या फ्रेंच माणसाच्या डोक्यावर लाथ मारली ज्याने त्याला माझ्याकडे आणले नाही. मग मी उभा राहिला! कुत्रा जोरात भुंकला! मग वाढले!

       ताबडतोब, मोठा फ्रेंच माणूस बाटल्यांचा मुलगा पकडण्यासाठी धडपडत, तो परत गेला. फ्रेंच माणूस मार्शल आर्ट तंत्राच्या थेट पंचांसह मारण्यासाठी पोहोचला. बाटल्या डाव्या बाजूला येण्यासाठी बाटल्यांचा वेग वेगळा झाला. मोठा फ्रेंच माणूस बाटल्यांच्या मुलाला लाथ मारण्यासाठी गेला. प्रत्येक शरीर “अरे” चकित करते. कोणीतरी ओरडले “पहा! सावध रहा! ”

       बाटल्या मुलाने उजवीकडे उडी मारली. कार्यक्षमता नाही, मोठा फ्रेंच माणूस त्याच्या पायघोळ पायातून चाकू बाहेर काढण्यासाठी वाकलेला आहे. तो खंजीर होता. प्रत्येक शरीर खूप मागे हटला. मी कुत्र्यासह मागे सरकलो आणि नंतर एका संरक्षक स्थानासह उभे राहिले. वातावरण तणावपूर्ण होते. त्यावेळी सर्वांची नजर बाटल्यांच्या मुलाकडे होती. त्याने अजूनही ती पोती घेतली. त्याने आपल्या तंत्राचा मार्ग पाहण्यासाठी फ्रेंच माणसाकडे टक लावून पाहिले. “पिशवी खाली ठेव!” कोणीतरी ओरडले. त्याने बॅग खाली ठेवली. फ्रेंच व्यक्तीने त्याच्यावर सतत खंजीर हल्ला केला. त्याने त्याचे शरीर गुंडाळले आणि नंतर पाय बाहेर पडले आणि आत शिरकाव केला, एक मुलाकडाप्रमाणे डावीकडून उजवीकडे हलविला. फ्रेंच माणसाला कसे मारायचे हे माहित नव्हते, मग खंजीराच्या वरच्या भागावरुन खाली खेचण्यासाठी वाकले. प्रत्येक शरीर ओरडले:
 - अहो! बेडूक, दूर उडी!

       न बोलता, “थांग कोक”- आता नवीन टोपणनावाने - ग्रीजच्या विजेसारख्या उलटला आणि फ्रेंच माणसाच्या हाताने धरुन असलेल्या दुहेरी पायांनी लाथ मारली. खंजीर हात सोडून गवत वर खाली पडला. थांग कोक डॅगरला “डिस्प्ले” वर नेण्यासाठी उलटले परंतु ते वापरले नाही. सगळ्यांनी जोरात टाळ्या वाजवल्या. दयनीय परिस्थितीत, फ्रेंच माणसाला फटका बसला थांग कोक योगायोगाने. थांग कोक त्यानंतर अचानक फ्रेंच माणसाच्या मांडीवर लाथ मारली. त्यानंतर त्याने मुसक्या आवळल्या. सगळ्यांनी पुन्हा जोरात टाळ्या वाजवल्या. दोन फ्रेंच माणसांनी ब many्याच मजली असलेल्या घराकडे धाव घेण्याचे संकेत दिले. ते धावत आले आणि ओरडले “Mẹ c xà lù! ए - नाम - मिट (व्हिएतनामी!) "

       प्रत्येकाने या तिघांनाही खोल बदलाचा बदला म्हणून घेण्यास भाग पाडले. विशेषत: लोकांनी कुत्रा आकाशात फेकला. मग धरा! मग फेकणे! हुर्रे. कुत्रा ओरडला. मला थोडासा “मत्सर” वाटला. या निकट लढाईत त्याचे काही साध्य नव्हते परंतु “भुंकणे, भुंकणे, भुंकणे”. पण मला अचानक कळले की तो कर्णा वाजविण्यासारखा भुंकत आहे. ते अधिक भुंकले, सैन्याने अधिक हल्ला केला. तर बाटल्यांच्या मुलाकडे एक सपोर्ट टीम होती. तो आत्मविश्वास आणि कठोर होता. त्यामुळे लढाई यशस्वीरित्या संपली. सर्व लोक कुत्रा खाली खाली फेकतच राहिले! ते “भुंकले, भुंकले, भुंकले”.

       पहिल्या वेळी मी या यशाचे मूल्यांकन केले, बाटल्यांचा मुलगा 10 गुणांना पात्र होता. आणि “टिकाऊ धोरणाची” युक्तीने माझ्याकडे 7 गुण होते. विरोधकांकडून मला पकडले गेले आणि मला छळ करण्यात आला, तरीही मी काहीही बोललो नाही. सुदैवाने मला वेळीच वाचविण्यात आले. तर माझी गुणवत्ता 8 गुणांची असावी. पण हळू हळू मला असे वाटले की कुत्राला 8 गुण असले पाहिजेत. हे उघडपणे तो तोफांच्या आगीसारखे “उन्माद” वापरुन “धमकावण्यासाठी” आणि शत्रूचा आत्मा कमकुवत बनवित असे. यानंतर, मला असे वाटले की कुत्रा 9 गुणांना पात्र आहे.

       मग प्रत्येकजण आपोआप उधळला. यानंतर पोलिस आले आणि जोरात शिट्ट्या मारले! थाटा बिन्ह मार्केटमधील एका चोरट्याने लूटमार म्हणून पकडलेला खड्डा. तेव्हापासून माझ्या मनात त्याचे मित्र म्हणून किंवा शिक्षक म्हणून कौतुक आणि आदर वाटण्यासारखे काहीतरी होते!

       एक दिवस मी भावाला विचारले: - तुला मार्शल आर्ट माहित आहे!
       तो गप्प होता. - मार्शल आर्ट शाखा काय आहे! त्याबद्दल बोला!
       तोही गप्प होता. - टॉड मार्शल आर्ट्स? असे दिसते!
       तोही काही बोलला नाही!

       पण पौर्णिमेच्या रात्री, थांग कोक मला स्टॅन्सचा सराव करण्यासाठी आणि नंतर श्वासोच्छ्वास घेण्यास सांगितले. काही दिवसांनंतर, त्याने मला पाय पाय खेचून चार दिशांना हात आणि पाय हलविण्यास शिकविले आणि दुसर्‍याला बाहेर खेचले. मग त्याने मला सामर्थ्य तपासण्यासाठी दोन्ही हाताच्या बोटांच्या बोटांनी जमिनीवर स्पर्श करण्यास सांगितले. मग एक महिला नर्तक म्हणून दोन पाय सपाट ठेवा.

       त्यानंतर त्याने मला "टॉड" म्हणून एक ग्राउंड फॉर्म शिकविला जो यापूर्वी मी माझ्या आयुष्यातील कोणत्याही मार्शल आर्ट स्कूलमध्ये यापूर्वी कधीही पाहिलेला नाही. सैगन ते मा लँग, नगा बा चु इ or झोम कुई ते फु लम. मग जपान, फ्रान्स, युनायटेड स्टेट ऑफ अमेरिका, इटली, जर्मनी, चेकोस्लोव्हाकिया… नंतर, मी अशा प्रकारचे युद्धकला कोणालाही पाहिलेले नाही!

       आणि तरीही मला "मुळे माहित नव्हती"थांग कोक”तो कोठून आला आणि त्याचा मालक कोण होता? नक्कीच, त्याला मास्टर असणे आवश्यक आहे. आणि त्याचे आयुष्य कसे होते? मी ही संधी गमावले नाही!

आपण बंदी घालू शकता
10/2019

अजून पहा:
◊  माझे “व्हीओ सीओसी” शोधत आहे - विभाग १
◊  माझे “व्हीओ सीओसी” शोधत आहे - विभाग १